هفته گذشته گروه زیادی از مراجعان سایت یوتیوب در اینترنت، پس از تماشای صحنهای از فیلم سیاه و سفید چارلی چاپلین، کمدین نابغه، بر این باور بوند که زنی با یک تلفن همراه در فیلمی محصول سال ۱۹۲۸ حرف میزند.
این زن که به نظر میرسد سالمند است و کلاهی پشمی بر سر دارد، یک وسیله را نزدیک گوش خود گرفته و گویی با آن حرف میزند. جورج کلارک، کارگردان ایرلندی، ادعا کرده بود که این زن در حال صحبت با یک تلفن همراه است. با توجه به این که موبایل یا تلفن همراه بیش از نیم قرن بعد تولید شده است، آقای کلارک از احتمال «سفر در زمان» صحبت کرده بود.
اما کارشناسان اکنون با اطمینان گفتهاند که در صحنه یادشده از فیلم چارلی چاپلین هیچ رمز و رازی وجود ندارد. زنی که در فیلم دیده میشود، نه تلفن همراه بلکه تنها یک سمعک به گوش دارد و سعی میکند صداها را بهتر بشنود. کارشناسان در زمینه تاریخچه سمعک میگویند که آقای کلارک توجه نکرده است که دیدن یک سمعک ساده مربوط به آن زمان میتواند حقیقت موضوع را آشکار کند.
در زمان تولید فیلم «سیرک» سمعک به وفور وجود داشت و افراد کم شنوا از آن استفاده میکردند. برخی از سمعکها طوری بودند که افرادی که شنوایی آنها اشکال داشت، ناچار بودند دستگاه را با دست خود نزدیک گوش نگاه دارند.
سمعکها در آن زمان الزاما بزرگ و گرد نبودند. شکلهای مستطیلی کوچک و جمع و جور هم در میان سمعکهایی که در آن زمان تولید میشد، چیز غیرعادی و نادری نبود. به عبارت دیگر، این قبیل سمعکها به چشم کاربران خیالپرداز قرن بیست و یکمی سایت یوتیوب، ممکن است شبیه گوشی همراه به نظر برسد!